Eind december kreeg ik van Annoushka en Roeland de kans om een oproep te doen voor spelers voor een korte etude, in het kader van mijn opleiding tot theaterdocent.
Mede door de enthousiaste reacties die ik ontving, besloot ik, in plaats van met 2 spelers, met 4 spelers te werken rondom één van de thema’s uit t toneelstuk ‘Boom uit de tropen’, van Yukio Mishima. Het werd een kort onderzoek naar het maken van een bewegingsritueel rond ‘dood’; een ritueel dat troost en berusting onderzoekt.
We hebben twee avonden gewerkt, waarbij de eerste avond voor mij vooral ging over het onderzoeken van verschillende bewegingskwaliteiten die met het thema te maken hebben; verslappen, verstarren, verkrampen, in- en uitademen (en daarbij de energie van het lichaam meenemen) en het moment daartussen, waarop er geen adem is – geen actie. Dit ging allemaal over dood en doodgaan.
Daarnaast hebben we gewerkt aan een gezamenlijkheid, een ritueel gaat over (on)uitgesproken gezamenlijke afspraken; bewegen zonder leider of volgers met een bewustzijn van de ruimte en het eigen lichaam. Dat ging voor mij over aspecten van een ritueel.
De tweede repetitie hebben we op basis van een monoloog uit het stuk, bewegingsmateriaal gemaakt. Met deze oefening hebben we de eerste avond afgesloten als voorbode van de tweede avond.
Daarbij vroeg ik de spelers bewegingen te maken op ieder woord, het woord niet uit te beelden, maar associatief bewegingen te maken, maar specifiek op ieder woord, dus niet globaal een gevoel.
Die bewegingen heb ik vervolgens gebruikt om een aaneengesloten frase te maken bij wijze van ritueel (iedere beweging had een grotere en abstractere betekenis binnen het thema van dood). Die hebben ze gezamenlijk uitgevoerd. Daar hebben we het onderzoek mee afgesloten. Ik vond het twee inspirerende avonden, met vier fantastische spelers.
Wat ik terug kreeg van de spelers was; een mooie mix van nieuwe dingen onderzoeken (bijvoorbeeld het onderzoeken van de combinatie tekst en beweging, of het geïsoleerd bewegen van ledematen en hoe dat iets doet met je gevoel) tot het verdiepen van wat je al wist en het genieten van creëren en co-creëren tot ‘simpelweg’ het überhaupt in beweging zijn en wat dat doet met je mindset.
Het was voor mij een kennismaking met twee fantastische mensen die Huis van vervoering leiden (Annoushka en Roeland) en vier waanzinnige lieve en mooie spelers/bewegers. Kortom, een bijzonder plek om te koesteren, lijkt me.
Ik hoop dat onze wegen elkaar nog eens kruisen en dat ik de weg naar Huis (van vervoering) weer terugvindt, waar hopelijk de deur weer open staat.
Geniet van al het moois!
Jorrit Ruijs
